Mama-dag

Joepie, het is weer moederdag...
Net als bij de meeste mensen is de week, of misschien zelfs de zaterdag, voor moederdag verschrikkelijk stressen voor mij. Je moet weer iets nieuw bedenken om te geven, en het moet geen luchtje, kaars of plant zijn. Want dat krijgt ze altijd als ik zonder ideeën zit.
Nu heb ik ook zo'n moeder die zegt: 'Alles wat je zelf maakt, is mooier dan gekocht,'
Fraai. Meteen speelt er een scenario af in mijn hoofd. Die opmerkingen vragen erom. Als ik bij wijze van spreken een paperclip van ijzerdraad in elkaar zou draaien voor haar, dan zou dat een geweldig kado moeten zijn. Het is immers zelfgemaakt. Een grote grijns verschijnt op mijn gezicht.
Gelukkig ben ik geen enigs kind en heb ik twee creatieve zusjes om op terug te vallen. En gelukkig heeft de jongste nog wel eens de neiging met briljante ideeën op de proppen te komen. Zo ook dit jaar. Mijn ziel is weer gered van de duivel. Ik had namelijk alweer heel wat nasty ideeën voor 'zelfgemaakte' kadootjes.
'Een portret?!' 'Een portret, ja. We hebben de spullen ervoor, we moeten alleen nog een foto maken en dan kunnen we aan de slag.'
Ik spring om Vera's nek en kus haar op elke wang.
'Dankje dankje dankje! Ik was al bang dat ik zelf een wasknijper moest gaan maken,'
En zo geschiede het. We hebben vrijdag de hele nacht doorgewerkt en eerlijk gezegd mag het resultaat er wezen. Het is geen Rembrandt, maar ook zeker geen Tim uit groep 4.
En m'n mama was blijer dan ooit.